روشنفکر/ بالاخره «دونالد ترامپ» این پدیدهی جدید عالم سیاست بر خلاف تمام پیشبینیها و نظرسنجیهای رایج و بعضا سفارشی، توانست کلیدهای درب کاخ سفید را به دست آورد.
«ترامپی» که درباره او میتوان هرچیزی درعالم مجازی بیابی. از بامزهکاری در رینگ کشتی «کچ» تا در لباس «پاپا نوئل» میان خوبروترین دختران شایسته!.
اما این آخری کاری بود کارستان؛ ریاست جمهوری مهمترین کشور دنیا که شعلهای کوچک در آن میتواند آتشی بزرگ در گوشهای دیگر از دنیا بیآفریند.
ایندرحالی است که پوتین با بالابردن «ودکای روسی» در پوست خود نمیگنجد و «سیدعلی خامنهای» نیز به نظر میرسد به ظاهر هم که شده، چندان از این رخداد، ناراحت به نظر نمیرسد.
اما آنها یک چیز را فراموش کردهاند؛ بههمان اندازه که ریاست جمهوری ترامپ غیر قابل پیشبینی بود بههمان اندازه نیز رفتارش نسبت به آنها، ممکن است غیرقابل پیشبینی باشد!
ما که رفتیم تورقی به کتاب «جنگ و صلح» تولستوی بزنیم و شما هم بد نیست نگاهی به آن بیاندازید. گفته باشم؛ تنها به فال حافظ اکتفا نکنید!.
عجالتا عرضی نیست چراکه جرات تحلیل نداریم! اما این یکی را خوب میدانیم که هیچ دیکتاتوری بهخصوص از نوع مذهبیاش، چندان نباید به تحولات آن سوی دنیا دلخوش داشته باشد. وقتش که فرا رسد، مناره قدرتش نه از جانب قدرتمندان، بلکه از سوی مردمانی به ستوه آمده از ستم، فرو خواهید ریخت!