نامه‌ای از قوام به امینی/ پرسه در تاریخ

روشنفکر/ «احمد قوام» و «علی امینی» دو شخصیت سیاسی و مهم در تاریخ ایران معاصر می باشند که هر دو در دوران پهلوی به عنوان نخست وزیری رسیدند. این دو ارتباطات گسترده‌ای با هم داشتند و امینی همواره به نحوی یکی از کارگزاران قوام در داخل سیستم سیاسی بود. قوام حتی درمواردی که خارج از گود قدرت بود و در حاشیه می‌ماند، همواره از وی در جهت پیشبرد مقاصد سیاسی خویش استفاده می‌کرد. نامه پیشرو زمانی نوشته شده که قوام مغضوب دربار بوده و لقب «حضرت اشرف» را از وی ستانده بودند. اما او با مهره‌هایی چون امینی که در هرم قدرت کارگذاشته بود، در تصمیم گیری‌های سیاسی اعمال نفوذ می‌کرد و سعی داشت پست‌های سیاسی به کسانی برسد که تحت تاثیر او بودند.

۷ مارس، ۱۶ اسفند ۲۶

علی جون عزیز، قربانت گردم

هفته قبل راجع به هژیر(عبدالحسین هژیر) نوشته بودم اقدام شود چون حس می‌کنم باز اسباب بهانه شورویها می شود و تولید زحمت خواهد کرد، آقای بیات (مرتضی قلی خان بیات) را مناسب‌تر می‌دانم. خودشان امروز حرکت می کنند و شرحی راجع به ایشان نوشته‌ام که یا توسط خودشان و یا مستقیم به جناب عالی خواهد رسید. نظر اینجانب را راجع به اولویت ایشان به آقای شریعت‌زاده و سایر دوستان محرمانه بگویید. ایشان بیشتر طرف اطمینانند و در کار حزب و دوستان و جلوگیری از تحریکات بهتر می‌توانند اقدام کنند. این مطالب را من اجمالا به ایشان گفته‌ام؛ خودتان هم باید بیشتر توضیح و تصریح نمایید و زودتر در کار ایشان اقدام کنید که قبل از سال نو این کار انجام شود. از سلامت خودتان و وصول نامه اطلاع دهید.

قربانت احمد قوام