دو رئیس جمهور؛ یک نوبل!/ نیم‌نگاه

روشنفکر/ جایزه صلح نوبل بعداز گمانه‌زنی‌های بسیار بالاخره به «خوزه مانوئل سانتوس» رئیس جمهور کلمبیا رسید. او به خاطر تلاش بی وقفه، جهت پایان دادن به پنج دهه جنگ داخلی مفتخر به دریافت نوبل صلح ۲۰۱۶ گشت.

جای شکرش باقی‌است که آکادمی صلح نوبل، امسال جایزه اش را به جنایت‌کاری دیگر نداد تا ما ایرانیان از اینکه «ظریف» و «صالحی» برنده این جایزه نشدند اندکی خوشحال گردیم. با این کار حداقل چند دهه دیگر به عمر جمهوری اسلامی افزوده نمی‌شود!.

با این تفاسیر آدمی یاد جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۹ می‌افتد که اوبامای جوان تنها با چند سخنرانی دلنشین، آن جایزه دوست داشتنی را کسب کرد تا به مدد آن خاورمیانه و شمال آفریقا را دو دستی به اسلامگرایان افراطی تحویل دهد. راستی چقدر فرق است میان این جایزه با اون جایزه!

اوباما جایزه گرفت تا خاورمیانه به حمام خون تبدیل گردد و سانتوس از اینرو این افتخار نصیبش شد تا به پنجاه سال جنگ خانمان‌سوز پایان دهد. اما چه می‌توان گفت که هر دو برنده جایزه صلح نوبلند!

شاید آکادمی صلح نوبل، سال دیگر این قصور را جبران کرده و این جایزه را به «خامنه‌ای» و یا «هاشمی» و یا جنایتکاری دیگر واگذارد تا این شائبه در افکار‌عمومی جهانیان پیش نیاید که این نهاد معظم از سنت‌های دیرین خویش در اعطای نوبل صلح، عدول کرده است!