اوباما مایه‌ی شرمساری آکادمی صلح نوبل!/ نیم‌نگاه

روشنفکر/ «باراک حسین اوباما» در حالی به زودی با کاخ سفید وداع می‌کند که در دوره زمامداری او و بواسطه سیاست‌های غلطش، دنیا در بدترین بحران بعد از «جنگ جهانی دوم» قرار گرفت. کرنش و تساهل او نسبت به دیکتاتورهای مذهبی بخصوص سران جمهوری اسلامی هیچگاه از حافظه‌ی تاریخی ایرانیان زدوده نخواهد شد. کیست نداند که او و سیاست های مداراجویانه‌اش نسبت به جمهوری اسلامی، عامل اصلی جنگی خانمان‌سوز در خاورمیانه‌ای گشته که مردمانش در سوریه، عراق، ایران و…و یمن، در دریای فلاکت و خون شناورند.

این درحالی است که او درسال‌های آغازین اولین دوره ریاست جمهوری خویش(۲۰۰۹) برنده جایزه صلح نوبل گشت!

هنوز یادمان نرفته که وقتی مردم ایران در سال ۸۸ در خیابانها فریاد می‌زدند «اوباما اوباما، یا با اونا یا باما»، او ترجیح داد تا با «اونا» باشد و بی هیچ پروایی و خجلتی از اینکه او برنده جایزه صلح نوبل است، در کنار سران جمهوری اسلامی ایستاد تا ایرانیان به درستی دوست و دشمن را ازهم  تمیز دهند.

تاسف بارتر اینکه درست در روزهایی که جمهوری اسلامی در شرایط بسیار هولناکی بسر می‌برد، بار دیگر کنگره امریکا را تهدید می‌کند که طرح شفاف‌سازی اموال رهبران جمهوری اسلامی جهت مبارزه با پول شویی را وتو خواهد کرد! این تنها یک پرده از حمایت‌های آشکار و پنهان وی از جمهوری اسلامی بوده و می‌باشد.

از آن تاسف‌بارتر اینکه هنوز برخی همچنان بدون هیچ پروایی دقیقا مانند اوباما در کنار «او!»، «او چرا؟» دقیقا  کنار«جمهوری اسلامی» ایستاده، و پشت به مردم ایران، در تداوم  و بقای جمهوری اسلامی می‌کوشند.

قطعا اگر در دنیای عادلانه‌ای می‌زیستیم، هرگز چنین افرادی مجال بروز افکار و رفتار خود را نمی‌یافتند.

بگذارید این مطلب کوتاه را با این عبارت تمام کنم: اوباما  چیزی نیست جز مایه شرمساری سیاستمدارانِ هزاره سوم و آکادمی صلح نوبل!

ای‌کاش او هرگز به کاخ سفید ره نمی‌یافت!