روشنفکر/ «پورمحمدی» وزیردادگستری دولت روحانی و عضو هیات پیشین مرگ در تابستان ۱۳۶۷، دیگر ابایی ندارد تا در پیشگاه افکار عمومی به صراحت بگوید که کشتار بیسابقه در آن تابستان داغ، افتخاری است ابدی برای او!
هستند بسیاری از عامران و عاملان که به دیگرکشی، سرکوب و انسان گریزی هنوز فخر میفروشند. بیشرمی و شدتِ وقاحت درحدی است که حتی برخی از دستاندکاران جمهوری اسلامی نیز به طور ضمنی خواهان پاسخگویی در این مورد خاص میباشند.
اما نکته تاسفباری که میتوان در خلال این بگو – مگوها مشاهده کرد این است که برخی برآنند تا به افکار عمومی القا کنند که قربانیان سال ۶۷ با سپری کردن دوره زندان، مجازات خود را کشیده و دیگر نیازی نبود تا اینچنین وحشیانه با آنان برخود شود!
به دیگر سخن می خواهند طوری وانمود کنند که زندانیان دهه ۶۰ به سبب اعمال مجرمانه به زندان محکوم شده بودند و دیگر تا به این حد نیاز به تندروی نبود!
این درحالی است که تک-تک کسانی که در دهه شصت، محکوم به زندان گشتند، جوانان پاک، روشنفکر و آزادهای بودند که تنها برای حق مسلمی چون آزادی و کرامت انسان، لب به اعتراض گشوده بودند.
افزون برآن، کسانی که در روزهای اخیر به طور ضمنی در قبال این کشتار غیراخلاقی، ابراز ندامت کردهاند، آیا در طول این بیست و اندی سال، چیزی از این واقعه دردناک نمیدانستند؟
دراین شک نکنید که تک-تک سلولهای تشکیل دهنده این نظام از این واقعه آگاه بوده و برخی بطورمستقیم و بعضی غیرمستقیم در این جنایت سازمان یافته، نقش داشتهاند.
اما آنچه مسلم است هنوز برخی وقیحانه به عاملیت دراین جریان افتخار میکنند! به قول شاملو: روزگار غریبی است نازنین!