فیلسوف مهاجر و هرمنوتیک اشک‌ها/ علیشاه سلطانی

روشنفکر/ مطلب‌ارسالی/ امیل سیوران، فیلسوف و شاعر یهودی تبار کشور رومانی، در جوانی با کمک یک بورسیه تحصیلی به فرانسه رفت و برای همیشه در آنجا ماند . او میان سالهای 1995-1911 میلادی زندگی نمود .

وی میگفت ایکاش در بهشت ادیان ابراهیمی آدم و حوا از درخت زندگی مصرف میکردند و نه از درخت شناخت . فقط شرایط پیش از انقلاب ،انقلابی است چون بعد از انقلاب هر نظمی به دیکتاتوری تبدیل میشود . خدای سادیستی مسیحیان، عارفان و کشیش های مازوخیستی را برای ارشاد مردم بیچاره فرستاد .

ریشه فاجعه انسان نه در زندگی او بلکه در تولدش قرار دارد . چرا از کسی پیرامون تولد او سئوال نمیشود که آیا موافق یا مخالف زندگی در این جهان پر هرج و مرج است . انسان حشره ایست موتور سوار . دین لبخندی است ورای پوچی عمومی  و در پرواز . تاریخ هیچ معنی و هدفی ندارد ؛ پس با بی خیالی تا میتوانید بزنید و برقصید !

انسان در جستجوی شناخت است گرچه آن موجب نارضایی و رنج اش میشود . تمدن ماده اعتیاد است که انسان را مسموم میکند و انسان در پشت سکان و فرمان صنعت روزی فلج خواهد شد . در طول تاریخ فقط نام ملتهای مهاجم ثبت شده و عنصری مهم و فعال بشمار آمده اند .

سیوران را مهمترین فیلسوف شکاک و منتقد فرهنگ در قرن بیست میدانند . پدرش یک رابین یهودی بود . او در دانشگاه در رشته فلسفه تحصیل کرده بود،ولی در فقر زیست و در کافه های دانشگاه غذا میخورد و در مسافرخانه های ارزان اقامت گزید .

سیوران در نوشته های بیشماری از خود خواننده را به دلیل پوچی زندگی به خودکشی دعوت و تشویق نمود گرجه خودش 84 سال عمر کرد . او همچون اپیکور شاعر باستان و تنوگینس فیلسوف یونانی میگفت که بهتر است انسان اصلا متولد نشود چون جهان پر از ناملایمات است . وی همچون فلوبر عارفی است که به چیزی ایمان نداشت .

سیوران را نظریه پرداز مقوله مرگ میدانند . او همچون مارسل پروست ایدهها را جانشینی برای فرار از رنج و غم هستی در زندگی میدانست . وی در نظراتش تحریک کننده و بی رحم و بدون تعارف است و با کمک طنز تلخ ، بدبینی رادیکال خود نسبت به انسانیت و فرهنگ را مطرح نمود .

سیوران با تنفری خاص عاشق کشورش رومانی بود . اسلوتادک فیلسوف زمان حال آلمان در کتاب «یادداشتهای سیوران » اشاره نمود که سیوران کوشید تا سادیست بودن خدای مسیحیان را ثابت کند گرچه خودش در خانواده ای یهودی بدنیا آمده بود .

سیوران در جوانی به مطالعه عمیق آثار شوپنهاور و نیچه و سیمل و کلاگه پرداخت . او در فرانسه با نویسندگان مشهوری مانند پاول سلان و اوگن یونسکو و ساموئل بکت دوست بود و با اشاره به نیچه و بودلر و داستایوسکی میگفت که انسان در جستجوی شکل دیگری از هستی است . سیوران همچون لنداور و ویتگن اشتاین و روبرت موسیل میخواست با کمک شک و عرفان و روشنگری به عرفانی ساده برسد .

از جمله آثار سیوران – درسهای سقوط و زوال ، خلاقیت ناقص ، قله شکاکی و سرگردانی ، معرفی غلط رومانی ، اخلاق نیچه ای ، کتاب فریب ها ، اشک ها و مقدسین ، سقوط افکار خدایان ، هدف های شورانگیز ، قوانین تلخی ، نفرین متلاشی ، تاریخ و اتوپی ، سقوط در زمان ،و هستی بشکل کوشش ، هستند . او در پایان عمر نتوانست بحث و نوشته » هرمنوتیک اشک ها » را به پایان برساند .