بختیار؛ نگاهی هوشیار میان چشمانی خمار!/ نگاه

روشنفکر/ پانزدهم مرداد ماه ۱۳۷۰، مصادف است با سالروز ترور وحشیانه‌ی زنده یاد «شاپور بختیار»  آخرین نخست وزیر قبل از استقرار جمهوری اسلامی. کسی که در میان سرمستی و مدهوشی  نیروهای سیاسی، بسان کشتیبانی بی‌قرار، سعی داشت کشتی طوفان زده ایران را از غرق گشتن در دریای جهل و تحجر نجات دهد. گویا مقدر بود تا ایرانیان گوش‌ها و چشم های خود را بر اندرزها و نصایح او ببندند تا ایران در آستانه‌ی ورود به هزاره سوم، ناگهان به سده‌هاقبل پرت گردد.

در این شکی نیست که بختیار آخرین فرصت تاریخی ملت ایران برای رهایی از سقوط به ورطه‌ی تحجر و ارتجاع بود.اما چه می‌شود کرد که اینچنین شد و بیش از ۳۸ سال است که مردم ایران در حال تاوان دادن به ناشنوایی خود در آن برهه‌ی تاریخی می‌باشند.

آنچه که بیش از پیش هم او و هم بسیاری از ناقدان سیاسی – تاریخی را در طول این سال ها رنج داده و می‌دهد چیزی نیست جز روی‌برگردانیِ بسیاری از یاران و دوستان نزدیکش از وی و گرویدن به اردوگاه تحجر و روحانیون در کمین نشسته‌ی قدرت.

اگر ملاحضات سیاسی موجب فراموشی این رویگردانی ناجوانمردانه گردد اما تاریخ به سادگی از این قصور و کوتاهی نخواهد گذشت.

با این وجود بختیار هرگز از مبارزه دست نکشید و تا زنده بود، برای رهایی ایرانیان از بند تحجر و استبداد، از هیچ کوششی فروگذار نکرد.

سرسختی و مبارزات خستگی ناپذیر او سبب گردید تا نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی او را به همراه یار وفادارش «سروش کتیبه»، به نحو بی شرمانه‌ای در عروسِ اروپا یعنی پاریس، به حجله‌ی مرگ راهی کنند. 

…………………………………………………………………………………………………………………………………..

تارنمای روشنفکر یاد این چشمِ بیدارِ تاریخ سیاسی ایران را به همه‌ی ایرانیان تسلیت گفته و از خوانندگان خود می‌خواهد تا در مراسم‌هایی که در نقطه نقطه‌ی دنیا به یاد او برگزار می‌گردد شرکت کنند.

تهیه شده در گروه نگاه روشنفکر