روشنفکر/ خبر خودکشی شاعر و نویسندهی جوان «ابراهیم عالی پور» در شهر اهواز، جامعهی ادبی را بار دیگر درغم فروبرد. شاعری که اگر به خود اجازه حیات میداد، شاید میتوانست در آینده، پدیدهای موفق در شعر فارسی گردد.
اما شعری که از این شاعر از دست رفته، در ادامه میآید نشان از درد و آزاری دارد که از جانب دیگران بر او تحمیل شده که در قلم و نگاه او به چشم میآید:
«به خاطر خدا
در شلاقهایی که فرود میآید
در یاس و ترسهایم
بتادین بریزید
که در هر زخم باز از من
یک جفت چشم لو میرود
لطفا کسی دست به تقصیرهایم نبرد»
خودکشی شاعران و نویسندگان، پدیدهای است شناخته شده که از دیرباز اتفاق افتاده. «صادق هدایت» و «ارنست همینگوی» و برخی دیگر، در عین شهرت دست به خود کشی زدهاند. اما آنچه مسلم است یکی از عوامل خودکشی شاعران، مشکل ارتباطِ بین فردی میباشد.
دراینکه بسیاری از شعرا و نویسندگان در ارتباط بینفردی باهمکاران و دوستان خود دچار مشکل میباشند، هیچ شکی نیست. توهم، سوءضن نسبت به هم در کنار سایر عوامل، باعث میشود تا آدمی برای کسب امنیت روانی، دست به واکنشهای متفاوت بزند. به دیگرسخن آزار نویسندگان و شاعران نسبت به هم، یکی از پدیدههایی است که همواره بین این قشر معمول بوده است .
متاسفانه این پدیده یعنی دیگرآزاری بر اساس توهمات بیاساس و صرفا با دخالت غیرصادقانهی دیگران، در چند دههی اخیر، مشکلات بسیاری را برای ایرانیان فراهم آورده است و بعضا سبب شده تا برخی برای فرار از این رویکرد غیرانسانی حتی دست به خودکشی بزنند و یا روی به واکنش های عصبی و غیر معمول آورند.
برخی از مسببان چنین فضایی، به خاطر عدم توانایی در کسب موفقیت های فردی و جمعی، سعی میکنند تا با روشهای غیراخلاقی چون بدگویی و رفتارهای دوگانه و متظاهرانه، رقیب را از صحنه به درکرده تا به زعم خویش از موقعیت بهتری برخوردار گردند. غافل از اینکه این عمل غیراخلاقی ممکن است شرایطی را فراهم آورد که زندگی و حیات دیگری را به مخاطره اندازد.
شاعران،نویسندگان و هنرمندان از روحیهای حساس، شکننده و بسیار ظریف برخوردارند که بیش از پیش مستعد در پیش گرفتن چنین رویکردهایی چون رویآوردن به انزوا و بعضا خودکشی،میباشند. و اما کسانی که این شرایط را فراهم میآورند دقیقا بسان قاتلی عمل میکنند که به عمد بر شقیقهي انسانی بیگناه شلیک میکند.
تهیه شده در گروه نگاه روشنفکر