روشنفکر/ فقر گسترده و بیکاری ازجمله مصیبت هایی هستند که مردم ایران در طول چهار دهه اخیر، همواره با آن دست به گریبانند. اما آنچه این مساله را بیش از پیش بغرنج و درد آور می کند این است که قشری از سیاستمداران سودجو در طول این سالها در بدنه و ساخت حاکمیت شکل گرفته است که بی هیچ پروایی، درحال غارت ثروت ملی و منابع بالقوه مملکت می باشند. گستردگی این امر در نهادهای اجرایی، قضایی، نظامی و قانون گذاری به شدت به چشم می آید. و اساسا به عنوان یک خرده فرهنگ در بین دست اندرکاران اداره کشور درآمده است. ناگفته نماند که این بیماری در تمام جناح های حکومتی قابل مشاهده است و مربوط به طیف و جناح خاصی نمی باشد.
این جریان به خصوص در بخش تولید و فروش مسکن بیشازهمه به چشم میآید چراکه به لحاظ بازدهی کوتاه مدت و ارزش افزوده بسیار بالا، امنترین مکان برای سرمایه گذاری، محسوب می شود.
این در حالی است که در اوایل دههی قبل، خانم «چانگ» موفق به گرفتن رای اعتماد جهت احراز پست نخست وزیری، از پارلمان کره جنوبی نگشت، به این دلیل که اشتهار در خرید و فروش مسکن داشته است.
نکته ظریف: وقتی قانونگذار، مجریِ قانون و سیستم قضایی، دراین بخش، منافع قابل توجهی دارند، چگونه می توانند در قانونگذاری و در نهایت اجرای آن قوانین، به نفع مردم و جامعه عمل نمایند. آیا کسب سود سرشار، بیش از استاندارد های معمول، اجازه می دهد تا این قشر از «سیاست مداران بساز و بفروش» به نفع مردم و سود همگانی، قانون وضع کرده و به خوبی آن را اجرا کنند؟
تجربه به ما نشان داده که گستردگی فساد و سود جویی از سوی سیاستمداران باعث شده تا سیاستگذاریهای دولتی، هیچگاه به سمت سود همگانی و منافع عمومی، معطوف نشود. و اساساً رکود و فساد جاری در بخش مسکن بیشازپیش ناشی از همین رویهای است که ازسوی این قشر از سیاستمداران، در پیش گرفته شده است. جالب توجه اینکه بخش مهمی از این رویکرد، از سوی خیل عظیمی از روحانیونِ سودجو، بعد عملی به خود گرفته است.
کلام اخر اینکه :
داد مزن حبیب من گوش جهان کر است کر
باد مزن حبیب من هیزمشان تر است تر ۱
۱- سروده اشرف الدین گیلانی ملقب به نسیم شمال
تهیه شده در گروه نگاه روشنفکر