بی صداقتی روحانیت در انقلاب مشروطه، با یک روایت تاریخی و مستند/ روشنفکر

روشنفکر/ مطالبات عناصر تشکیل دهنده انقلاب مشروطیت به لحاظ طبقاتی وصنفی،نسبت به هم بسیارمتفاوت بود و به همین سبب،بعد ازانقلاب،اختلافات عدیده ای بین ایشان پیش آمد و به تبع آن،صف خود را از یکدیگر جدا کردند.این جدایی بعدها به تقابل جدی بین آنها به خصوص مابین روشنفکران و روحانیت منجر شد که تا به امروزهم ادامه دارد.

«تارنمای روشنفکر» برآن شد تا نقل قولی تاریخی و مستند از«میرزا یحیی دولت آبادی» درباره نگاه و مطالبات سودجویانه روحانیت در مشروطیت، به خوانندگان خود ارایه کند.

«دولت آبادی» یکی از شخصیت های موثر در انقلاب مشروطه  بود که مطالبات بست نشینان را از طریق سفارت عثمانی به گوش حاکمان قاجار می رساند. اودر«کتاب یحیی» یاد آورمی شود که مطالبات اولیه بست نشینان بیشتر حول نیازهای صنفی روحانیون نگاشته شده بود و این روشنفکران بودند که مطالبات جدی چون عدالتخانه را به درخواست های اولیه، اضافه کردند. به دیگر سخن روحانیت هرگز به فکر نیازهای مردم نبود.

مطالبات اولیه بست نشینان که توسط روحانیون درخواست شده بود، اینچنین بودند:

«اول عزل علاء الدوله از حکومت تهران- دوم عزل مسیونوژ از ریاست گمرکات و غیره- سوم امنیت دادن به همراهان ایشان بعد از آمدن به شهر- چهارم برگردانیدن مدرسه خان مروی به اولاد حاج میرزا حسن آشتیانی- پنجم سیاست نمودن عسگر نام، گاریچی راه قم بواسطه شرارتی که در راه کرده- ششم تجلیل نمودن از میرزا محمد رضا یکی از علمای کرمان که از طرف حکومت کرمان به او بی احترامی شده است- هفتم بر داشتن قیمت تمبر دولتی از مستمریات روحانیون،»۱

اگر دقت کرده باشید در این مطالبات هیچگاه روحانیت حرفی از عدالتخانه و تاسیس مجلس شورای ملی به میان نیاورده است و تنها و تنها به فکر مطالبات صنفی خود بود.

ما قضاوت را بر عهده خوانندگان می گذاریم تا خود داوری کنند که آیا روحانیت صادقانه به حرکت های سیاسی و جنبش های اجتماعی می نگریسته یا نه؟

کتاب یحیی- جلد دوم- ص ۲۲

تهیه شده در گروه تاریخ روشنفکر