روشنفکر/ انتشار سخنان اخیر حسن نصرالله رهبر «حزب الله لبنان»، مبنی بر حمایت کامل مالی – نظامی جمهوری اسلامی از آنان نه تنها سخن تازه ای نیست بلکه این جریان، از همان ابتدای تشکیل این گروه (۱۹۸۰) بر همگی عیان و آشکار گشته بود. اما از قبل انتشار صریح و آشکار این سخنان، حداقل می توان به دو نتیجه گیری اساسی رسید.
نتیجه اول:
حکومت غیر منتخب جمهوری اسلامی، بدون اینکه مردم ایران بخواهند، بیش از سه دهه است که در حال پرداخت هزینه های مالی- نظامی به یکی از خطرناک ترین گروه های تروریستی جهان می باشد. این در حالی است که رکود اقتصادی، رشد نرخ فقر، رشد تورم… و رشد نرخ بیکاری، به واسطه کمبود منابع مالی، سرنوشت مردم ایران را به «مرزها ی وحشت» کشانده است.
نتیجه دوم:
عدم مواضع صریح و روشن از جانب افراد شاخص و طراز اول به اصطلاح، اصلاح طلب داخلی و خارجی در برابر انتشار این سخنان، ناشی از این نکته ظریف است که حزب الله نه تنها مورد حمایت اصولگرایان است بلکه همچنان مورد اقبال و توجه اصلاح طلبان نیز می باشد. هنوز یادمان نرفته که بعد از اعتراضات مردم در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ۱۳۸۸، برخی از ایشان چطور در مقابل شعار ایرانیان معترض:« نه غزه ، نه لبنان، جانم فدای ایران»، به مخالفت برخاسته و آنان را مورد سرزنش قرار دادند.
ناگفته نماند که حزب الله لبنان در سال ۱۹۸۰ بر اساس ایدئولوژی اسلام سیاسی ، مبتنی بر اندیشه های روح الله خمینی، توسط برخی از اصلاح طلبان کنونی و اصولگرایان فعلی، شکل و توسعه داده شد.
نتیجه منطقی:
«حزب الله لبنان» خط قرمز همه گروه ها چه اصولگرا و چه اصلاح طلب می باشد که می خواهند در چارچوب نظام جمهوری اسلامی به حیات سیاسی خویش ادامه دهند. قطعا عدم مواضع صریح و شفاف از سوی اصلاح طلبان در این مورد خاص، بیش از پیش این فرضیه از قبل تایید شده را، اعتبار می دهد.
تهیه شده در گروه «نگاه» روشنفکر